Coraz częściej słyszymy o przekraczaniu pewnych barier przez fotografów. Czasem niektóre sytuacje sprawiały, że tylko dzięki tak zwanej bezduszności fotoreporterów mogliśmy poznać daną historię. Jednak w przeważającej większości mamy niestety do czynienia z pogonią za sensacją. Przykładem tego typu sytuacji może być historia tego pozornie "zwykłego" zdjęcia.
Carlos Garcia Rawlins/Reuters
Na zdjęciu ukazano Fabienne Cherisma, 15-letnią dziewczynę z Haiti, która została zastrzelona przez miejscową policję. Sytuacja miała miejsce po tragicznym dla kraju trzęsieniu ziemi. Dziewczyna przez wiele lat pomagała rodzinie jakoś przetrwać trudne czasy w jednym z najbiedniejszych krajów świata. Kupowała taniej niektóre produkty, a potem sprzedawała je z zyskiem, dzięki czemu rodzina miała pieniądze na jedzenie. Mimo handlowego trybu życia, Fabienne wieczorami solidnie się uczyła, gdyż miała aspiracje zostać pielęgniarką.
Niestety jej krótkie życie zostało przerwane przez policję, która uznała ją za szabrownika. Dziewczynka została trzykrotnie postrzelona. Rodzina twierdzi, że było to zabójstwo z premedytacją. W historii owego zdjęcia i całej sytuacji najważniejsza jest perspektywa, a właściwie inne spojrzenie na sensacyjne wydarzenie. Tak oto wyglądało miejsce zdarzenia widziane oczyma innego fotografa:
Nathan Weber
Jak widać pogoń za sensacją, idealną perspektywą sprawia, że wokół ciała dziewczynki ustawiła się cała kolejka fotografów reprezentujących różne światowe agencje. Na zdjęciu i tak nie zmieścili się wszyscy fotoreporterzy, których było ogółem kilkunastu. Po publikacji zdjęć dziewczynki i nagradzaniu ich na różnych konkursach, ponownie nastała debata nad granicami moralności. Czy w pogoni za idealnym zdjęciem nie powinniśmy zastanowić się nad ludzką godnością?
W owym dniu powstała cała seria zdjęć przedstawiających ciało zabitej dziewczynki i reakcję jej rodziny, którą oczywiście również wykonywało kilkunastu reporterów. Trudno wyobrazić sobie sytuację zrozpaczonego ojca, niosącego ciało swej córki, który musi przepychać się miedzy nachalnymi reporterami.
Z jednej strony zapewne wielu z tych fotografów swymi zdjęciami zrobiło bardzo wiele dobrego dla ukazania tragicznej sytuacji Haitańczyków, jednak z drugiej strony, często sposób, w jaki to uczynili, godzi w podstawowe prawa bohaterów tych zdjęć, a także jest sprzeczny z wyznawanymi przez nas moralnymi zasadami.
Źródła:
http://prisonphotography.wordpress.com/2010/01/27/fabienne-cherisma/
http://iconicphotos.wordpress.com/2011/05/16/photographing-fabienne/